Skip navigation

Op reis naar Armenië!

 

Van maandag 13 t/m vrijdag 17 juni 2016, kreeg ik de gelegenheid om mee te gaan met een stichting. Om de arme mensen in Armenië te helpen heeft de stichting tientallen projecten. Deze worden uitgevoerd in samenwerking met lokale christelijke organisaties. Over een paar van deze projecten wil ik iets meer vertellen.

1. Pootaardappels en graanzaden
Naast onderdak is voedsel een van de eerste levensbehoefte. Veel mensen in Armenië (met name in de afgelegen dorpen) lijden honger. Om deze mensen te helpen worden pootaardappels en graanzaden ter beschikking gesteld. Dit gebeurt in samenwerking met de dorpsburgemeesters. Zij zorgen voor een stuk land waarop,de aardappels en granen verbouwd worden. De opbrengst komt voor een groot deel ten goede aan de allerarmsten. Een ander deel wordt bewaard als poot- en zaaigoed voor het volgende jaar.

2. SchoenenWanneer kinderen in de winter naar school willen gaan, dan hebben ze goede warme schoenen nodig. Omdat ouders geen schoenen kunnen betalen, blijven hun kinderen in de winter - wanneer er veel sneeuw ligt en het wel tot -20 graden kan vriezen - thuis. Mensenkinderen geeft deze kinderen nieuwe warme schoenen zodat ze ook in de winter naar school kunnen gaan. De schoenen worden gemaakt door meneer Levon (een schoenmaker met hart voor jongeren). Hij haalt elk jaar zo'n 10 tieners van de straat en leert hen het schoenmakersvak. Met die werkwijze snijdt het mes aan twee kanten: 1) De tieners verdienen geld en kunnen in de toekomst voor zichzelf zorgen en 2) de kinderen uit de armste gezinnen krijgen nieuwe warme schoenen en kunnen naar school.



3. Psychiatrisch ziekenhuis in YerevanVanwege de grote armoede (meer dan 60% in Armenië leeft onder de armoedegrens) ervaren veel mensen het leven als uitzichtloos en komen in een depressie terecht. Een groet aantal mensen kiest in die situatie voor zelfmoord. Voor wie hulp wil kan terecht in het enige psychiatrische ziekenhuis in Armenië dat gevestigd is in Yerevan. Dit ziekenhuis had veel achterstallig onderhoud; de overheid heeft daar geen geld voor. Mensenkinderen heeft inmiddels gezorgd voor een aantal grote verbeteringen: volledig nieuw dak en nieuwe kunststoffen deuren en ramen. Nu is het interieur aan de beurt. Alles ziet er oud, vies en afgeleefd uit. Onder leiding van een Nederlandse voormalige militair verpleegkundige zal het interieur van psychiatrisch ziekenhuis vernieuwd en verfrist worden: ook patiënten zullen bij de werkzaamheden ingeschakeld worden (werktherapie). Het gaat om: schilderen, nieuwe gordijnen, nieuwe verlichting etc..



4. Voedselproject in GyumriIn de stad Gyumri wonen nog meer dan 4500 gezinnen in containers. Het merendeel van deze gezinnen is straatarm. Om deze gezinnen te helpen geeft de stichting aan de 500 allerarmsten elke maand een voedselpakket.

Een voorbeeld van de menselijke nood

Narine van 33 jaar woont met haar drie kleine kinderen (7, 5 en 4) in een container. Haar man is drie jaar geleden naar Rusland vertrokken om geld te verdienen voor zijn gezin. Sindsdien heeft Nadine nooit meer iets van hem gehoord (overleden? Hertrouwd? We weten het niet. Al drie jaar moet deze jonge vrouw haar uiterste best don om het hoofd boven water te houden. Haar kinderen durven niet naar de wc omdat daar ratten lopen. Stel je eens voor hoe deze vrouw elke dag opnieuw moet vechten om te overleven....vreselijk!

Geschiedenis en achtergrond Armenië

Armenië is een heel bijzonder land. Vooral ook vanuit christelijk oogpunt. In het jaar 309 werd Armenië de eerste christelijke natie ter wereld. De eeuwen door is Armenië speelbal geweest van allerlei grootmachten. Lange tijd maakte Armenië deel uit van het Turkse Ottomaanse rijk. De datum 24 april 1915 staat in het geheugen en de ziel van de Armeniërs gegrift. Op die datum begonnen de Ottomanen (Turken) met het verdrijven en vermoorden van de Armeniërs in hun rijk. Naar schatting zijn tussen de 1 en 1,5 miljoen Armeniërs vermoord. Onlangs was in het nieuws dat Duitsland deze moord erkent als genocide (volkerenmoord). Dit was tegen het zere been van president Erdogan van Turkije. Turkije ontkent dat er zoveel Armeniërs zijn vermoord (hoogstens zo'n 400.000) en ontkent dat er sprake was van volkerenmoord. Omdat Armenië van Turkije erkenning wil m.b.t. genocide houdt Turkije tot op de dag van vandaag de grens met Armenië gesloten. (Nederland heeft de genocide niet erkend maar spreekt van 'de kwestie van de Armeense genocide)

1988 was een rampjaar voor Armenië. Een enorm krachtige aardbeving met een kracht van meer dan 7 op de schaal van Richter kostte aan meer dan 25.000 mensen het leven. Het industriële centrum van Armenië werd in een keer geruïneerd. Talloze mensen raakten dakloos en werkloos. Veel overlevenden kregen een ijzeren container om in te wonen. Tot op de dag van vandaag wonen nog vele duizenden mensen in deze containers (klein, koud in de winter en heet in de zomer).

In 1989/90 kwam er een eind aan de communistische overheersing. Talloze fabrieken werden gesloten. Veel mensen hadden geen werk meer. Sindsdien is Armenië een arm land. Het totale budget dat de Armeense regering per jaar te besteden heeft bedraagt slechts 1,1 miljard.

Armenië wordt als christelijk land volledig omringd door moslimlanden. Armeniërs voelen zich geïsoleerd en bedreigd. Al jarenlang dreigt de oorlog met islamitisch Azerbeidzjan weer op te laaien. Azerbeidzjan wil Karabach (een gebied in Azerbeidzjan dat voor meer dan 90% bewoond wordt door christen Armeniërs) in bezit nemen. Van 2 To 5 april jl. voerde Azerbeidzjan zware beschietingen uit op grensdorpen in Karabach en Armenië. Hierbij kwamen, zo hoorde ik afgelopen week, meer dan 1000 Armeniërs om het leven. Huizen werden kapot geschoten, mensen verdreven. Door internationale druk staakte Azerbeidzjan de beschietingen. De Armeniërs zijn bang dat de Azeri's weer een aanval gaat uitvoeren.. Wanneer die aanval wordt doorgezet dan is Karabach verloren en wellicht Armenië ook omdat Azerbeidzjan veel meer wapens heeft dan Armenië en Karabach vanwege enorme olie-inkomsten.